წყალი გაიყინა

დღეს თებერვლის მეათე დღეა, დიდი დეპრესიის დასასრულამდე დარჩა კიდევ 19 ასეთივე. ვიძინებ პრობლემებით და მესიზმრება მომავალი. ვიღვიძებ დაღლილი. ვსწავლობ და მავიწყდება, ვწუწუნებ, მრცხვენია. მენატრებიან აღარარსებულები, ჩემი ერთჯერადი მეგობრები. ყველაფერი რიგზეა..ზოგჯერ ვფიქრობ, რომ ჩემი მოკლე ნაბიჯები არ კმარა ცხოვრების გზის გასავლელად და ღმერთიც ისევე საჭიროა, როგორც წყალი..წყალი გაიყინა.

 

პირველი მსოფლიო სუიციდი

 

მე ვარ ჯეკის სავსე კუჭი და მშიერი სინდისი.
აწმყოში არარსებული მომავალი ჯერ არასდროს ყოფილა ჩემთვის ასეთი ბნელი.
მე ვიპოვე გამოსავალი.
სუბიექტური
და ორაზროვანი, როგორც დაბადება.
როგორც ადამის პირველი სიტყვა და მამაკაცური სევდა.
დიდი დეპრესია არა მხოლოდ ვოლ სთრითზე.
სამგანზომილებიანი სხეულების სივრცეებში მოხეტიალე სულები.
უერთმანეთო ხელთათმანები და უშენო მე, ვერის ბაღში.
მერვე დღე,ოცდამეხუთე საათი..
ვარ იმპოტენტი მწერალი,ჩამქრალი ვულკანი, პერსპექტივა მომავლის გარეშე და დაგვიანებული ოთხშაბათი.
მე ვიპოვე გამოსავალი:
ბირთვული იარაღი, როგორც მისტიკური პორტალი
დედამიწიდან გასაქცევად, რადგან არ კმარა ხომალდები. ყველა კოსმონავტს უკან აბრუნებს ნოსტალგია, ნიუტონის კანონზე უფრო მკაცრი.

მე ვარ ჯეკის გატეხილი გული,რომელიც ვერავის კლავს.