მივატოვოთო საზიზღარი ქუჩები, სადგურის მარგალიტები და უფასო ტრანსპორტის ცოდვები ყვითელი ფერისა..და სიღრმეები დავიტოვოთო ჩვენი ფიქრებისა..
–ქაოსური სამყაროა შენ გარშემო, ჩქარი, იდუმალი..
–მე შევნიშნე თქვენს ხელებზე უშედეგო თვითმკვლელობის კვალი..
..და ფორთოხლები, როგორც ჩემი მომჟავო ეჭვები, გადაიხლიჩნენ, ნერწყვისმომგვრელად.
–დაე, წავიდეთ!– ქარებს მივყვები.
ამ სამყაროში ბედნიერება მშურს პეპლებისა.
მოვლენათა ნულზე მეტობას ვითვალისწინებ, როცა მარტივად მეკითხებიან, დღეს როგორ ვარ.
უსაშველო მარტოობას ვგრძნობ..არავის ველი, საბნად ვიფარებ თბილ ქუთუთოებს..
