იმდენი რამ მაქვს შენთვის სათქმელი, შენ კი არაფერს იმსახურებ.
არ ხარ ღირსი, იცოდე რომ მიუხედვად ათასნაწილად დამსხვრეული გულისა, ირაციონალური შიშებისა, ნდობის უნარის დაქვეითებისა და გამრთელებული გულის გაქვავებისა ნებისმიერ წუთას მზად ვარ ყველაფერი დავყარო და სირბილით დაგიბრუნდე. აი, ასეთი პათეტიკური ვარ.
ენა დავკარგე. ოდესმე თუ ენას დაკარგავ უნდა იცოდე, რომ აუცილებლად ამოგივა მეორე ენა. უფრო ძლიერი და მოქნილი, ენა რომელიც უცხო სიტყვებით ილაპარაკებს. შემდეგ მოგიწევს საკუთარივე აზრების გაქცეული ვირთხებივით დაჭერა.
არ ხარ ღირსი, იცოდე რომ მიუხედვად ათასნაწილად დამსხვრეული გულისა, ირაციონალური შიშებისა, ნდობის უნარის დაქვეითებისა და გამრთელებული გულის გაქვავებისა ნებისმიერ წუთას მზად ვარ ყველაფერი დავყარო და სირბილით დაგიბრუნდე. აი, ასეთი პათეტიკური ვარ.
ენა დავკარგე. ოდესმე თუ ენას დაკარგავ უნდა იცოდე, რომ აუცილებლად ამოგივა მეორე ენა. უფრო ძლიერი და მოქნილი, ენა რომელიც უცხო სიტყვებით ილაპარაკებს. შემდეგ მოგიწევს საკუთარივე აზრების გაქცეული ვირთხებივით დაჭერა.
ენა დავკარგე ნაწილნაწილ - ჯერ გემო გაქრა, შემდეგ გრძნობა, ბოლოს კი სიცარიელე ჩაენაცვლა მთლიან ორგანოს. ზოგჯერ ვეჭვობ რომ ჩემ უკითხავად გადამინერგეს ვიღაცის ენა და ახლა სულ აღარ მესმის რას ვლაპარაკობ.
დიდი ნაბიჯების გადადგმა მომიწევს ახლო მომავალში და რამდენადაც მიყვარს ჩემი თავის კლდიდან ერთიანად გადაგდება, ეს ცვლილებები მაშინებს. ვიცი რომ სწრად ვიქცევი. ვიცი რომ ჩემი თავის მეგობარი რომ ვიყო ჩემს გადაწყვეტილებებს მოვიწონებდი. მაგრამ! წლების წინ დადებული ფიცი ისე მაწევს მხრებზე, მაღლა ახედვა ძალიან ძნელია. არასოდეს არავის უნდა დაჰპირდე, რომ სამუდამოდ გეყვარება. გავა დრო და მოგიწევს სხვების შეყვარება და მერე გული ორად გაგეხლიჩება. არადა, მტკივნეულია ყველაფერი. ჩვენი ყოველღიური მიმოხვრები, ჰაერის გაკვეთით წარმოქმნილი ბგერები და ნახევაღიმილები ისეთი მტკივნეულია!
გახსოვს, რომ მითხარი, მოდი ფიცი დავდოთ რომ სადაც არ უნდა ვიყოთ და ვინც არ უნდა ვიყოთ ყოველთვის ერთად ვიქნებითო. გახსოვს ის ხე ამ ფიცის სიმბოლოდ რომ ვაქციეთ? გახსოვს ორად გაყოფილი ნიჟარის ყელსაბმები? გახსოვს ბალახზე წოლა და მედუზებზე ოცნება? ისეთი მტკივნეულია ეს ყველაფერი. 1 წელი. 2 წელი. 3 წელი და თვლა გრძელდება. ალბათ ოდესმე მოჭრიან იმ ხეს? ალბათ ოდესმე შემთხვევით გადაგეყრები და მაშინვე ცრემლად დავიღვრებით ორივე. რატომ ხდება ასეთი სევდიანი ამბები? იმდენი რამ მაქვს შენთვის სათქმელი, შენ კი არაფერს იმსახურებ.
დიდი ნაბიჯების გადადგმა მომიწევს ახლო მომავალში და რამდენადაც მიყვარს ჩემი თავის კლდიდან ერთიანად გადაგდება, ეს ცვლილებები მაშინებს. ვიცი რომ სწრად ვიქცევი. ვიცი რომ ჩემი თავის მეგობარი რომ ვიყო ჩემს გადაწყვეტილებებს მოვიწონებდი. მაგრამ! წლების წინ დადებული ფიცი ისე მაწევს მხრებზე, მაღლა ახედვა ძალიან ძნელია. არასოდეს არავის უნდა დაჰპირდე, რომ სამუდამოდ გეყვარება. გავა დრო და მოგიწევს სხვების შეყვარება და მერე გული ორად გაგეხლიჩება. არადა, მტკივნეულია ყველაფერი. ჩვენი ყოველღიური მიმოხვრები, ჰაერის გაკვეთით წარმოქმნილი ბგერები და ნახევაღიმილები ისეთი მტკივნეულია!
გახსოვს, რომ მითხარი, მოდი ფიცი დავდოთ რომ სადაც არ უნდა ვიყოთ და ვინც არ უნდა ვიყოთ ყოველთვის ერთად ვიქნებითო. გახსოვს ის ხე ამ ფიცის სიმბოლოდ რომ ვაქციეთ? გახსოვს ორად გაყოფილი ნიჟარის ყელსაბმები? გახსოვს ბალახზე წოლა და მედუზებზე ოცნება? ისეთი მტკივნეულია ეს ყველაფერი. 1 წელი. 2 წელი. 3 წელი და თვლა გრძელდება. ალბათ ოდესმე მოჭრიან იმ ხეს? ალბათ ოდესმე შემთხვევით გადაგეყრები და მაშინვე ცრემლად დავიღვრებით ორივე. რატომ ხდება ასეთი სევდიანი ამბები? იმდენი რამ მაქვს შენთვის სათქმელი, შენ კი არაფერს იმსახურებ.
