ჩემი სხეული ვეღარ იტევს საკუთარ სულს. სად ხარ მეგობარო?! მინდა სული გაგიყო. და თუ ყველა ცოცხალი არსება, დედამიწაზე, მარტო იღუპება – სანამ დავიღუპებოდე, "შემომიერთდი".
აღმაფრენასა და ვარდნას შორის მოქცეულია დედაჩვენი–მიწა, მაგრამ ბოლომდე ვერ აგიხსნი, რატომაა ყველაფერი ფარდობითი. მაგალითად მე თვალებს სხვებზე იშვიათად ვახამხამებ და ამას ვერ მივხვდებოდი სხვების ქმედებასთან რომ არ შემედარებინა.ვიღაცას მეტად ვუყვარვარ, ვიდრე მე ის, (ხ)ან პირიქით. ღამით უფრო ბნელა ვიდრე საღამოს და კიდევ რამდენი რამის თქმა შემიძლია ასე, თუმცა მათ შორის საინტერესო ისაა, რისი შედარებისას, ვერ გადაწყვეტ, რა არის უკეთესი.
ბავშვობაში მონეტის ის მხარე მომწონდა, რომელზედაც მისი ფასი არ ეწერა, ახლა აღარ ვიცი რომლით მეტად ფასობს იგი. აი ყველაზე საინტერესო ისაა, რაც ცხოველურებაზე და მატერიალურ ფასეულობებზე მნიშვნელოვანია, თუმცა თვითონვეა ზემოაღნისნულის სათავე. სიცოცხლეზე მიგითითებ. მას ყველაზე ხშირად სიკვდილს ადარებენ, როგორც მის მეორე მხარეს, თუმცა დაფიქრდი, ესმით კი მათ რომელიმეს მნიშვნელობა? იქნებ სიცოცხლე დროებითი სიკვდილია, სიკვდილი–დროებითი სიცოცხლე, ან იქნებ ქვიშის საათს ჰგავს ეს პროცესი?! ან რა საჭიროა მთელი ეს მეტაფიზიკა, მაინც უმუხრუჭოდ მივექანებით ჩვენ, ცოცხლები მისკენ და ის, სიკვდილი – ჩვენკენ, შეჯახების წერტილში ალბათ ვერაფერს ვიგრძნობთ, სხვები კი იგრძნობენ რაღაცას ჩვენ მიმართ, თუმცა ეს უკვე სხვა ფიქრებია, უადგილოდ შემოჭრილები.
აი მე გეკითხები შენ : რომელი გირჩევნია – სიცოცხლე თუ სიკვდილი ? შენ მპასუხობ იმას რაც გეადვილება, კითხვას ვერ იგებ! კიდევ დაფიქრდი, მიდი, გადაწმინდე გონების თაროებს შესქელებული მტვერი. მიდი, დამეხმარე ! ჩვენი ბედი წყდება დღეს და არ მინდა მართლა მარტო დავიღუპო, უსამართლობა იქნება ასე.. იცი, ეგ ცრემლები ტყუილი ცრემლებია, სულ არ გეტირება, უბრალოდ იცი, რომ ამ დროს ტირიან.უბრალოდ ბაძავ ადამიანებს და ბუნებრივობის მთელი ნიჭიერებით იტყუები ვიღაცის წინაშე. ოღონდ ერთი რამ გეშლება. უნაკლო ნიჭი, ეგ შენი, ჩემთან გღალატობს მხოლოდ, რადგან მე სულაც არ ვარ ვიღაცა.
მაინც მიყვარხარ, მეგობარო. შენ სიღრმეებში ჩამიხედავს და იმიტომ. ყველაფერი რაც გიტაცებს, შიგნიდან მოდის, შენთვის ამოუცნობიდან. აი ის ციფრებიც, ასე, ჭკუიდან გადასულივით რომ ამოიჩემე, მე უფრო მომწონს ვიდრე შენ. ამიტომაც ვრჩები შენში და ვცდილობ გაგახელინო რბილი ქუთუთოებით ამოვსებული თვალები, რომ მოგიყვე ყველაფერს, შენ შესახებ. ჰოდა შემომხედე! მოიცილე სახიდან ძილის იარები, შენი თვალების დანახვა მჭირდება, სანამ გიამბობდე..შემომხედე! ხომ უნდა ვიცოდე მართლა გესმის თუ არა. ნეიტრალურო. როგორც უმოქმედო ვულკანი, ისე არ იმსახურებ შენ შენს სახელს.
არაუშავს. ყველაფერი გამოსწორდება, აი ნახავ, შეიცვლები და გახდები უფრო შენ. მინიმუმამდე დაეცემა შენი თავდაჯერებულობა და გათავისუფლდები. შიშები გაგიქრება და ბევრი რამ გახდება შენში კონკრეტული. მთავარია გადაწყვიტო და მიპასუხო. თუ სიცოცხლეს აირჩევ – მის დაცვას გპირდები, სიკვდილის შემთხვევაში, ვიზრუნებ, რომ შენი საფლავის ქვაზე ამოტვიფრულ თარიღებს შორის, არ დაწერონ დეფისი.
No comments:
Post a Comment